Posłańcom polecono rzecz obszerniej wyłuszczyć przywódcom idumejskim ustnie. Na szczęście wirydarzyk maleńki, ulubiony zakątek królowej Barbary Zapolyi, wciśnięty w załomie góry u stóp Baszty Sandomierskiej, uszedł bacznych oczu ogrodników, czyli też może jedno słówko z ust króla, powstrzymało ich zapał, dość że parę lip rozłożystych, jabłonka,śliwek i wiśni kilka ocalało od śmierci, a w miejscach do słońca zwróconych kwitły kowalie wiosenną porą, później róże, lilie, malwy i ostróżki na grządkach, a w głębi pod numerem srebrzystozielone mięty, ruta drobnolistna i fiolkowe główki macierzanek. – Łybedianka, jak się zdaje, będzie Woronków spłacała. Westchnie ziemia, gdy głos ten usłyszy. Po napisaniu o tym relacji do Mniszcha kilkunastu towarzyszy zostaje przy chorągwi – wszyscy inni się rozjeżdżają do domów – i dawna cisza rozlega się w mieście Sanoku. ***** Maspero. Tymczasem kobieta postawiła garnczek, który przyniosła, i powiedziała: – Siadaj, stary, i jedz. Nad tym gwarem słów i zdań całkowicie innego sensu i związku. _Utanka: bramin, uczeń bramina Wedy, poszukujący zemsty na królu wężów Takśaku. R o d e r y k Chimeno, kto wierzył? Na wyprawie się nam nie zdał,boby ją hamował. Jeżeli usłyszymy chłopa mówiącego: siarna, fort (dalej), sołdryk (żołnierz), ciecierz (cietrzew) itd. Ot, i duszność przeszła. Wierzy- my jednak, że jeśli idzie o szczęście, to bóg użyczy nam go w niemniejszej mierze, ponieważ w słusznej sprawie podejmu- jemy walkę przeciw krzywdzicielom; jeśli zaś idzie o siłę, to naszą słabość wyrówna przymierze z Lacedemończykami, którzy muszą nam pomóc, jeśli już nie z innego powodu, to ze względu na wspólne nasze pochodzenie i z poczucia honoru. W miarę jednak rozwoju transportu samochodowego i przejmowania przezeń przewozów na krótkich trasach, a nastawiania transportu kolejowego przede wszystkim na rozwój przemysłu w woj. Jakiś urzędnik wezwał Ramzesa. Pójdzie! Okrzyk tryumfu i radości wstrząsnął całym obozem oblężonych, a potężne okrzyki aż ku niebu się wzbiły. I tak jak wówczas, po młodzieńczym i entuzjazmu pełnym oświadczeniu właściciela Dziatkowicz, usta rozkwitły mu świeżym, szczerymi perłowym uśmiechem. Po czym umilkli znów oboje, nie mogąc słów dobyć z wezbranych piersi.